خودم تولدت مبارک

خودم، سلام.خودم، تولدت مبارک. الان یک دغدغه اساسی وجود مرا فرا گرفته است،  اینکه هدیه تولد برای خودم چی بخرم. یک هدیه ای که واقعاً خودم را سوپرایز کند، به دلش بنشیند و مرا هزار تا بوس کند. تولدم مبارک جمله راحتی است اما تبریک تولد به خودم سخت ترین کارها است، چون نه می شود او را سوپرایز کنم و نه می شود موقع اهدای کادوی تولد پیشانی یا گونه اش را ببوسم. اما این ها دلیل نمی شود که تولد خودم را تبریک نگویم، با خودم خلوت نکنم. یک آهنگ شاد تولدت مبارک برای خودم پخش می کنم و ریزه ریزه دور اتاق می چرخم! اما آن سوپرایز تولد چیز دیگری است. روز تولد یعنی یک سال دیگر گذشت. من یک سال بزرگتر شدم. یک سالی که نمی دانم در آن واقعاً توانستم " بزرگ" شوم یا نه؟ توانستم همانی باشم که دوست دارم باشم یا نه؟شاید آنطور که می خواستم باشم نبودم ولی به چشم برهم زدنی بزرگتر شدم.
شاید اگر یک دفعه صبح تولدم بیدار شوم و ببینم که قدرت این را پیدا کرده ام که برای همیشه روی پای خودم بایستم و بتوانم در روز تولدم یک سال بزرگتر شدن و عاقل شدن را در وجودم احساس کنم، آن روز واقعا سوپرایز شوم.
خودم، تولدت مبارک.