دلم گرفته

به‌قول هوشنگ ابتهاج: خودم را بى تو دلخوش می‌کنم جانا به هر نوعى گَهى با اشکِ جانفرسا، گَهى لبخندِ مصنوعى :) دلم گرفته...

ما قوی می‌شويم از همانجا که ضعیف شده‌ایم و رشد می‌کنیم از همانجایی که زخم خورده‌ایم☁️ دلم گرفته...

برای تغییر دادن دنیای خودت، تنها کاری که باید بکنی جم و جور کردن افکار و احساسات درونیته. و بعد از اون همه‌ی دنیات تغییر می‌کنه ✨ دلم گرفته...

از آدمای مودی فاصله بگیرید تا بفهمن تغییر رفتارِ بی‌دلیل، جذابیتِ خاصی واسه هیچ آدمی نداره و قرار نیست همیشه کنارشون بمونید.
مسئولیتِ کمبود عاطفی و مشکل روانیِ ملت به عهده روانشناسه نه شما.

دلم گرفته...

تو ميتونی و البته بايد بتونی ، با وجود هر اتفاق بدی كه برات بيفته ، با وجود هر مشكل سختی كه پيش روت قـرار بگيره ، با وجود هر نتيجه ای كه برات رقم بخوره ، باز هم احساس خوبی نسبت به خودت داشته باشی ، باز هم به خودت ايمان داشته باشی ، باز هم بلندشی و از نو شروع كنی.
يادت باشه زندگی راجع به زمين خوردن نيست ، راجع به بلند شدنه.

دلم گرفته...

دلم حضور آدمیو تو زندگیم میخواد که دلم قرص باشه به بودنش، مهم تر از اون امن بودنش ! دلم گرفته...

ما هیچوقت نشکوندیم بد نکردیم ، نرسیدیم! ولی با چشم دیدیم کسایی که شکوندن،بد کردن و رسیدن.. کسی چه میدونه شاید واقعا بد بودن خوبه ! دلم گرفته...

•گاهی پیش می آید دلت یک اتفاق خوب بخواهد. اتفاقی که از روزمرگی نجاتت دهد. اتفاقی که حالت را خوب کند.حاضری در هوای یخ‌زده‌ی زمستان قدم بزنی، به هوای این‌که آفتابی بتابد و تو را گرم کند.نمی‌دانی چه می‌خواهی.فقط می‌گویی منتظر یک اتفاق تازه هستی.به ترنمی دلبسته می‌شوی و روزی هزاربار با گوش‌ِجان آن نوای موسیقی را می‌شنوی،اما باز هم نمی‌دانی چه می‌خواهیآشفته و بی‌قرار هستی.و باز هم نمی‌دانی چه می‌خواهی.من راز این بی‌قراری‌ت را می‌دانم.دلت یک دوست می‌خواهد!کسی را که هم‌کلامت شود.یا شاید گاهی دلت یواشکی چیز بیش‌تری بخواهد.شاید هم دلت بهسرش زده باز عاشق شود! دلم گرفته...ادامه مطلب

دارم دنبال دوست می‌گردم؛ کسی که بشود با او مسیرهای طولانی را قدم زد و از هر دری سخنی گفت و سخنی شنید و از نگرانی‌ها حرف زد و آرام‌تر شد، بی‌آن‌که قضاوتی، پوسته‌ی ظریف اعتماد آدمی را تهدید کند.کسی که پیچ و خم‌های این آدمِ خسته از رنج‌های انسان بودن را بلد باشد، عاشق باشد، آگاه باشد، امین باشد، و دلسوز...دارم دنبال دوست می‌گردم. دلم قدم زدن با چاشنیِ یک گفتگوی بالغانه و آگاهانه و عمیق می‌خواهد. دلم می‌خواهد از این تنهاییِ فربه و لایه لایه، به امنیتِ دستان یک انسان امین و رفیق و آگاه پناه ببرم. کسی که حضورش، پلی برای ارتقای جهان من باشد و حضورم، حال جهان او را بهتر کند.دارم دنبال دوست می‌گردم، که تنهایی نمی‌توان قدرتمندانه در برابر سرسختی‌های جهان ایستاد و همه چیز را تاب آورد...من تازه فهمیده‌ام که حضور حداقل یک رفیق حقیقی، برای هر انسانی الزامی‌ست، برای خوب بودن، انگیزه داشتن، رشد کردن، حرف زدن، شنیدن، قدم زدن و آرام شدن...از کالبد تنهایی‌ام زده‌ام بیرون، درمانده و ناگزیر در تاریکی راه افتاده‌ام، دارم دنبال دوست می‌گردم... دلم گرفته...ادامه مطلب